Einde stage

Zaterdag 7 mei gingen we met een hele groep Nederlandse en Belgische studenten met een partybus mee! Dit was echt super gezellig. De partybus reed rondjes door de stad en wij dronken gezellig een drankje, kletsten met elkaar en dansten op de party muziek! Na twee uurtjes werden we bij de uitgaansstraat afgezet en sloten we af in de D-Bar! Een erg geslaagde avond! De volgende dag was het moederdag en hadden wij weer een dagdienst. Het was best een drukke dag. Tussen de foto's staat ook een foto van onze zeer ijverige collega, waarbij de slaap hem overviel. Je wist misschien niet dat je kon liggen op een stoel, maar zie hier het bewijs. Deze broeder deed even lekker een powernapje tijdens zijn dienst! Hahaha

Van maandag t/m woensdag hadden we onze laatste avonddiensten. En dat was het dan alweer. Onze allerlaatste stage is klaar. We hebben een stage van 10 weken, in 9 weken tijd gedaan. Dat maakt dat we nu nog een weekje extra vrij hebben. Omdat onze laatste 1,5 maand van de opleiding is ingegaan zijn er nog heel wat verslagen en deadlines waar we mee aan de slag moeten. Daar kunnen we deze week mooi voor gebruiken.

Onze laatste diensten waren erg leuk. Naast de leuke collega's met wie we werkten zijn er ook wat mijlpalen behaald. Janne heeft haar 40e bevalling mogen begeleiden (18 daarvan waren hier in Suriname) en Esmee haar 60e! (14 hiervan in Suriname) Wat een mooie aantallen en voor beide genoeg om te mogen afstuderen. Ook hebben we nog een leuke feestdag mee kunnen pakken. 12 mei is namelijk de dag van de verpleegkundige, we waren al klaar met stage maar zijn nog even een keer terug naar het ziekenhuis gegaan om mee te feesten. Tijdens het feest op de dag van de verloskundige (5 mei) lagen we namelijk de hele dag bij het zwembad, toen hebben we het feest dus niet meegemaakt. Wel echt super leuk dat hier zo veel aandacht wordt besteed aan deze dagen. De Tazza band kwam muziek maken in een soort fanfare en collega's in echte traditionele, Surinaamse kledendracht dansten voor hen uit. Hierna volgde er een aantal zang en dans optredens en tot slot werden aan de verpleegkundige, verloskundige, zorgkundige, zorgassistente en OK-assistente van het jaar de awards uitgereikt. Voor iedereen met een stickertje op zijn of haar stoel was er nog een cadeaubon van 100srd te besteden bij verschillende winkels/restaurants. Wij vielen ook in de prijzen! Het was een erg geslaagde dag, leuk om dit feest op deze manier mee te mogen maken.

De laatste twee weken van ons verblijf hier in Suriname krijgen we bezoek. De moeder, schoonmoeder en vriend van Janne komen en de ouders van Esmee. Hier wachten we met smart op! Na 10 weken face-timen en appen kunnen we elkaar dan eindelijk weer eens even live zien!!

Neem ook gerust weer een kijkje bij de foto's!! :)

Al weer bijna op het einde van onze stage!

Het is alweer even geleden dat we iets op onze blog hebben geplaatst! In het weekend van 23 t/m 25 april hadden we nachtdiensten, er zijn weer een hoop baby’s geboren in die nachten. De laatste nacht hadden we het al best druk gehad (2 bevallingen en een keizersnede), om 5u ging de telefoon. In de nacht is dat dan altijd de portier die een zwangere aankondigt. We hadden er eigenlijk geen zin meer in en grapte nog dat we niet gingen opnemen. Dit hadden we uiteraard wel gedaan. Het was inderdaad de portier, hij zei; “er is hier een zwangere maar ze kan niet uit de auto komen”, Esmee zei; “oh, kan ze niet uit de auto? Is dat omdat ze echt al aan het bevallen is daar?” De portier zei; “ja ze is echt al aan het bevallen”. Janne pakte snel wat spullen en Esmee bracht de zuster op de hoogte! We rende vol enthousiasme naar beneden, naar de hoofdingang. Daar lag de vrouw, languit op de achterbank met persdrang. Tussen we weeën door hebben we haar uit de auto geholpen op het bankje voor het ziekenhuis. Bij de eerst volgende wee ging mw liggen en gaf ze aan dat ze echt moest persen. Janne heeft een inwendig onderzoek uitgevoerd zodat we wat meer wisten. En ja hoor, volledige ontsluiting met het kindje al diep in het bekken ingedaald! We hebben de afweging gemaakt, zou het zo snel gaan dat mw hier op het bankje moet bevallen of redden we het nog snel naar boven te gaan om op een verloskamer te bevallen? Toch voor het laatste gekozen. Mw zo snel mogelijk per rolstoel naar de verloskamer gebracht en daar is ze 2 minuten later bevallen! Wat een super leuke bevalling was dit!!

Inmiddels zijn we ook al weer bij onze laatste twee stageweken aangekomen! Wat gaat het toch snel! De tussenbeoordeling moeten we nog steeds terug krijgen van de hoofdzuster en de eindbeoordeling hebben we haar al toegestuurd! Hahah! Weer lekker op zn Surinaams, alles op het gemakje.

Vandaag heeft Janne haar 39e bevalling begeleid! Dit maakt dat ze er dus nog maar eentje hoeft om te mogen afstuderen!! Nou dat gaat zeker lukken! Super fijn!

Leuk dat jullie weer allemaal mee lezen. Kijk ook even tussen de foto's voor wat foto's van onze stageplek.

Fredberg

We begonnen deze week met 1 dagdienst en 4 avonddiensten. Het waren redelijk rustige diensten. 

11/4; het was een rustige avonddienst. Om 19:45u kwam er een zuster, 2 dames van de afdeling brengen. Ze droeg over dat één van deze dames een IUVD heeft, dit staat voor 'Intra-Uteriene Vrucht Dood' en betekend dus dat het kindje in de buik is overleden. Deze mevr was nu 36 weken en 6 dagen zwanger. 4 dagen eerder was geconstateerd dat het hartje van de baby niet meer klopte, het kindje was dus al 4 dagen overleden. Deze mw kwam met bloedverlies en toegenomen weeën. We hebben haar opgenomen op de verloskamer en Esmee heeft haar mogen toucheren, ze had toen 6 cm ontsluiting. Van de dokter mocht mw morfine krijgen. Dan doen ze hier meestal bij een vrouw met een IUVD, dan kan de vrouw hopelijk een paar uur slapen en wordt ze wakker met volledige ontsluiting. Dan hoeft ze al die weeën niet zo bewust mee te maken. Om 19:55u kreeg mw de morfine, we hebben nog wat met haar gekletst en toen ze slaperig begon te worden zeiden we; doe maar lekker je ogen dicht. Echter werden de weeën al snel daarna sterker en kreeg mw persdrang. Toen Esmee wilde toucheren om te voelen hoever ze nu was, was er al een deel van het hoofdje zichtbaar tussen de schaamlippen van de vrouw. We hebben de verloskundige erbij geroepen en om 20:23uur is mevr bevallen van haar overleden zoontje. Het was natuurlijk een hele trieste, droevige situatie, maar voor ons ook erg leerzaam. Deze dingen gebeuren helaas en horen ook bij ons vak, daarom was het voor ons wel goed om deze casus mee te maken nu we nog in opleiding zijn. 

Na onze stage week hadden we 3 dagen vrij, dus weer tijd voor een leuke trip! We hebben de 3 daagse tour naar de Fredberg gegaan! We moesten om 8u bij het kantoor van Su4you verzamelen (dit is de organisatie die de meeste tripjes regelt). De heenweg begon iets wat chaotisch, de bus kwam veeel te laat omdat hij schijnbaar een andere auto had aangereden. We hebben op een end besloten wat te gaan drinken bij een leuk koffie tentje verder op. Toen we daar net waren aangekomen, bleek de bus op het verzamelpunt te zijn gearriveerd. De buschauffeur had blijkbaar opeens haast dus is hij vertrokken zonder ons. Een van de gidsen wist waar wij naar toe waren gegaan en kwam ons met de auto halen. We zijn achter de bus aangereden naar een soort supermarkt aan de weg, hier werden de snacks voor onderweg opgehaald. Daar konden wij ons bij de rest voegen en verder met de bus meerijden. Op de parkeerplaats van die supermarkt is de chauffeur nog even onder de bus gedoken om nog wat te repareren. Hierna konden we eindelijk echt vertrekken, hahah we hebben ons rot gelachen van deze start van de trip. De reis er naartoe was al een trip opzich!

Na een reis van ongeveer 4uur rijden stapten we uit de bus. Het laatste uur reden we op een onverharde weg. Door de regen die afgelopen week gevallen was, was het erg blubberig geworden. Af en toe moesten we even uit de bus stappen. We liepen een aantal meter voor de bus uit, de bus reed dan door de blubber en diepe kuilen, daarna werd de weg weer ietsje beter en konden we de bus weer in tot er weer opnieuw een slecht begaanbaar stuk van de weg was. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming liepen we het laatste stuk naar het basis kamp. Hier hebben we lekker gegeten en gekletst met elkaar. In de avond hebben we door de jungle gelopen opzoek naar dieren. We hebben die nacht op een luxe slaapzaal geslapen met heerlijke bedden! De volgende ochtend zijn we na een goed ontbijt opnieuw de jungle in gegaan om weer mooie dieren en vogels te spotten. Terug op het basiskamp hebben we geluncht en vervolgens onze tassen ingepakt om richting de Fredberg te vertrekken. We reden ongeveer 20min met de auto en hebben verder naar de top van de berg gelopen. Na ongeveer 2u lopen kwamen we aan op de top van de berg! Het laatste stuk was een flinke klim, maar het prachtige uitzicht deed je dat snel vergeten! Zo ver als je kon kijken zag je de bomen en planten van de jungle en als iedereen stil was kon je de vogels en brulapen heel goed horen, heel indrukwekkend!

In de avond hebben we opnieuw heerlijk gegeten. Verder gezellig gekletst met elkaar, later hebben we nog een kampvuur gemaakt en tot slot in een hangmat geslapen! Voor Janne haar grootste wens die uitkwam! In Suriname, in de jungle slapen in een hangmat met alle dieren geluiden op de achtergrond! De volgende ochtend hebben we weer onze spullen gepakt en zijn we na een goed ontbijt aan onze terug weg begonnen. Toen we weer bij de auto aankwamen die ons het laatste stukje naar het basiskamp terug bracht, moesten een paar mensen op het dak van de auto, anders zou het niet passen. Daar offerde wij ons graag voor op! Het was echt super leuk! Een mooie kers op de taart van dit fantastische weekend! Terug op het basiskamp hebben we geluncht en gezwommen tot we weer terug in de bus naar Paramaribo gingen. 

We hebben echt onwijs genoten van de prachtige omgeving, het mooie weer, de natuur, de geluiden, de dieren, de leuke groep met wie we waren, de gezellige gidsen en de fantastische koks die het hele weekend heerlijk voor ons hebben gekookt. We hebben heel veel foto's gemaakt van ons weekend, het was lastig een selectie te maken om bij ons blog te zetten. Zo mooi als je de dingen ziet, kun je het nooit op de foto krijgen, maar kijk bij de foto's voor een kleine impressie.

Nachtdiensten en een avondtrip!

Onze eerste drie nachtdiensten hier zijn goed verlopen! Janne heeft elke nacht een bevalling kunnen begeleiden en dat maakt dat ze er nu nog maar 14 hoeft! Esmee heeft er twee kunnen begeleiden. We merken dat de verloskundigen hier soms een iets andere werkwijze hebben dan wij gewend zijn. Zo mocht bij de bevallingen in onze eerste nacht de vrouw, na de geboorte van het hoofdje en de schouders, niet meer mee persen voor de rest van het lichaam. Wij moesten dus als het waren het kindje er zelf verder uittrekken. ''Anders zou ze scheuren'', deze techniek hadden wij nog niet eerder gezien en voelde voor ons een beetje onnatuurlijk. De nachten verliepen verder vrij rustig, je hebt niet de drukte van de dag. Als er een zwangere naar het ziekenhuis komt, kondigt de portier haar eerst telefonisch aan, zodat wij weten dat er een vrouw onderweg is naar de verloskamer. Er komen eigenlijk enkel vrouwen waarvan de weeën zijn begonnen, de vliezen zijn gebroken of die echt al zeer bijna gaan bevallen. De verloskundigen maken dankbaar gebruik van deze rust en gaan dan lekker slapen. Een aantal liggen op de bedden in de verloskamers, op ligstoelen of op tafel in de inpak ruimte (hier worden overdag instrumenten in pakketen ingepakt om naar de sterilisatie te gaan). Na onze drie nachten hadden we een 'uitslaap dag', die dag hebben we niet zo veel gedaan. We hebben buiten in het zonnetje gezeten.

Donderdag; terwijl het in Nederland aan het sneeuwen was, lagen wij hier met 31 graden in het zonnetje bij een zwembad! Wat een contrast! De vriend van Elisa (de meid die we met Holi-Phagwa hadden ontmoet) is in Suriname aangekomen, hij blijft een maand. Ze hadden twee nachtjes in het Peperpot hotel geboekt en vroegen of wij een dagje mee gingen naar het zwembad van dat hotel. Dat vonden wij uiteraard een fantastisch plan. We hebben lekker genoten van de zon, het zwembad, eten, cocktails, etc. Een zeer geslaagde dag. In de avond gingen we vanuit daar naar het Peperpot natuurpark. Een kwartier rijden vanaf het hotel. We namen een taxi en dat verliep niet geheel soepel. De man van het hotel had een taxi voor ons gebeld (ze hebben een contact met een bepaalde taxi), het duurde vrij lang. Op een end kwam er een gele taxi aangereden, hier zijn wij ingestapt. Al snel werden we door een andere auto achterna gezeten. Hij toeterde er op los. Het bleek de taxi te zijn die voor ons was gebeld, we zaten dus in de verkeerde auto. We waren nog maar 5 minuten onderweg en zijn gestopt om over te stappen in de andere taxi, zodat hij niet helemaal voor niks was gekomen. We moesten uiteraard die taxi nog wel betalen voor het ritje van krap 5 minuten. 50 SRD wilde hij daarvoor hebben, dat is echt een belachelijke prijs voor zo'n kort ritje. Daar gingen wij uiteraard niet mee accoord. Esmee gaf hem 20 SRD. De taxi chauffeur werd een beetje boos, hij accepteerde dat bedrag niet. Hij zei ''je kan niet zomaar je eigen prijs bepalen!''. Esmee zei ''en jij kan mij niet zomaar oplichten!''. Hij zei dat hij die 20 SRD niet aannam. Esmee gaf hem er nog 10 bij en zei ''meer krijg je echt niet, 50 SRD is een belachelijk bedrag voor nog geen 5 minuten rijden! Meer krijg je echt niet!''. Hij was erg boos, nam uiteindelijk die 30 SRD mee en deed de deur dicht. De overige rit hebben we met de andere taxi meegereden.

In het natuurpark hebben we een avond tour door het park gedaan. Samen met Dick, de Freek Vonk van hier, zijn we op zoek gegaan naar allerlei dieren. We hebben best een hoop gezien! Apen, buidelratten, twee luiaards, een vogelspin, een kamspin, verschillende soorten kikkers, verschillende soorten slangen, twee vogels, een uil, een leguaan, een schorpioen(tje), een dode boa constrictor, en nog veel meer! Bij elk dier dat we vonden gaf Dick wat uitleg en leuke feitjes. De dieren die hij kon pakken, pakte hij, zodat we ze goed konden zien. Zelf hebben we ook nog een kleine slang vast gehouden!

De foto's van ons avontuur hebben we er ook weer opgezet!

Tweede stage week en onze eerste trip!

Afgelopen week, onze tweede stage week, hadden we 5 dagdiensten. Steeds meer vinden we onze draai en wennen we aan de manier van doen hier. De enorme hoeveelheid administratie vergt nog wat oefening, want het komt nogal nauw hoe je dingen op moet schrijven. Een foutje betekend niet doorkrassen maar opnieuw schrijven op een nieuw blad! Beide hebben we hier ook een bevalling mogen begeleiden en een aantal dames mogen hechten. Het hechten gebeurt de dag na de bevalling door de zaalarts in een aparte hechtkamer. Vanavond gaan we de nachtdienst in, we hebben er drie en daarna een aantal dagen vrij. De afgelopen week was het een rustige week qua bevallingen dus hopelijk worden het drukke nachten waarbij we veel mogen/kunnen doen.

Gistermiddag (26/3) rond 16u zijn we naar een verzamelplaats bij een steiger gegaan om vanuit daar op een trip te vertrekken. Met een groep van 8 Belgische en Nederlandse stagiaires en een gids, zijn we per boot dolfijnen gaan spotten. Er zwommen er best veel maar je moest snel kijken. Enkel de rugvin kwam boven water en dook met de zelfde vaart weer onder. Na het dolfijnen spotten zijn we naar een soort dorpje gevaren. Hier hebben we aangemeerd en wat gegeten. Na het eten zijn we een stukje gaan lopen naar Frederiksdorp. Hier waren vroeger de koffie en cacao plantages in de tijd van de slavernij. Nu staat er een vakantie resort.

We moesten wachten tot het donker werd om de kaaimannen te kunnen spotten. We hadden het erop de heen weg nog over gehad, hoe groot we dachten dat kaaimannen eigenlijk waren. Esmee dacht wel iets van twee meter. We hadden het opgezocht en lazen dat volwassen kaaimannen 1 tot 1,5 meter konden worden! Het werd donker, onze boot arriveerde en het begon te regenen. Iedereen trok regenjassen/poncho's aan en we stapten in het zeer smalle, wankele bootje. Achterin de bood zat de boot-man, hij bestuurde de boot. Dan zaten wij twee aan twee op de bankjes en voorin zat de gids. We zaten laag bij het water en het voelde alsof we elk moment konden kapseizen. Als de boot-man een beetje naar links bewoog om naar een kaaiman te zoeken, wiebelde de hele boot en moesten we echt tegen hangen om niet om te vallen. Best spannend!

Naast dat kaaimannen dus echte nacht dieren zijn, houden ze ook niet van regen. Dus een hele tijd hebben we geen kaaiman gezien. Na een tijdje te hebben gevaren stopte de regen. We voeren in een smal kanaaltje met aan weerszijde riet en planten. We voeren verder de mangrove in waar het nog smaller werd. Af en toe liep de schroef van de motor vast tussen de planten. Dan haalde de boot-man de schroef even omhoog om hem los te maken. In de smalle mangrove kanalen waren ook erg veel muggen. In de verte zagen we af en toe een best fel lampje tussen de bomen die dan ook weer uit ging, de gids vertelde dat dat vuurvliegjes zijn! Leuk om te zien! Na een tijdje hadden we twee kleine kaaimannetjes gezien van ongeveer 20cm! Hahaha die hadden we iets groter verwacht! Één kaaimannetje werd meegenomen naar waar we weer uitstapte zodat iedereen er mee op de foto kon. Ook best spannend om hem vast te houden! Later zijn we nog met een aantal uit de groep cocktails gaan drinken bij een barretje.

Het was een erg leuke trip met een leuke groep mensen! Af en toe best spannend, maar een mooi avontuur! We hebben erg gelachen! Vooral toen we in dat ellendige, wankele bootje zaten en er geen kaaiman te vinden was vanwege de regen, hahaha!

Kijk bij de foto's voor wat leuke kiekjes!

De eerste week zit erop!

17/3 was onze derde stage dag en eigenlijk de eerste dag dat we echt iets hebben kunnen doen. Onze dienst begint om 06.45u met de overdracht. Eerst staan we met zijn allen in de hechtkamer, hier is namelijk ook het medicijnkastje. De medicatie wordt gezamenlijk geteld. Vervolgens lopen we met ongeveer 16 man alle kamers langs waar aan bed de overdracht plaatsvindt. De overdracht (hierbij worden de patienten op de afdeling besproken, zodat iedereen op de hoogte is) gaat super snel en is voor ons soms nog lastig te verstaan. Als alle verloskamers zijn geweest gaan we naar de babykamer. Hier worden de baby's overgedragen, daarna gaat de nachtdienst naar huis en begint onze dienst.

Janne heeft gelijk al kunnen assisteren met een partus/ bevalling. Door de oplettendheid van Janne kwamen ze er nog net voor de bevalling achter dat deze mevr HIV positief was. De verloskundige had er helemaal overheen gelezen. De bevalling verliep dus iets anders dan normaal. Janne en de verloskundige droegen een spatbril/face-shield, na de geboorte van het hoofdje werd mevr op een bedpan gelegd om het bloed en het vruchtwater op te vangen. Na de geboorte werd de baby gelijk afgenaveld en in bad gewassen. Tijdens de bevalling staan er twee naast het bed (Janne en de verloskundige), maar er kijken zeker nog 5 á 6 andere studenten mee langs de muur in de kamer. Heel bijzonder om te zien dat iedereen gewoon in en uit de kamer loopt en er zo veel mensen mee kijken. Je kan goed zien dat iedereen dit hier gewend is, niemand kijkt er van op en het wordt als normaal ervaren.

Esmee heeft vandaag meegekeken met een opname (ofwel een nieuwe patiënt). Er is onwijs veel administratie die moet worden gedaan, alles gaat nog op papier. Het was interessant om mee te kijken met hoe een opname wordt gedaan. Later heeft Esmee er zelf ook een mogen doen.

Tegen het einde van onze dienst kwam er een mevr (40+6) op de VK binnen. Zij had in de ochtend al 6cm maar nog geen weeën, dus is zij toen gestript (dit doen we om de bevalling proberen te laten beginnen) en overgeplaatst naar de afdeling gynaecologie om daar de weeën af te wachten. We moesten snel haar lengte en gewicht meten (waarom dit moest is ons nog niet helemaal duidelijk). Vervolgens hebben we haar naar een VK (verloskamers) gebracht en hier heeft de coassistente haar aan het CTG gelegd (het CTG draait hier enkel op papier en is bedoeld om de harttonen van de baby en de weeën te monitoren). Het CTG was niet goed te beoordelen omdat er soms stukjes wegvielen, daarom hebben we haar er wat langer aan gelaten. Die mevr was in onze ogen duidelijk in partu (dus dat de bevalling echt is begonnen). Janne is snel haar spullen gaan halen op de gynaecologie afdeling. De coassistent zei toen tegen Esmee; ''mogen de spullen al gehaald worden? Mijn collega zei namelijk dat ze nog niet in partu is.'' Dit verbaasde ons enorm. Op het CTG waren inderdaad maar 2 weeën per 10 minuten te zien (en je verwacht in deze fase van de bevalling ongeveer 4 weeën per 10 minuten), maar als de naar de mevr keek kon je duidelijk zien dat ze wel in partu was. Ook begon de foetale hartslag al een beetje te reageren op de weeën, dit zie je vaak tegen het einde van de bevalling. Wij schatte in dat ze al zeker op 9cm ontsluiting zou zitten. We vroegen aan de coassistent wat er was afgesproken over het toucheren (vaginaal onderzoek), omdat het leek dat ze vrij snel vorderde. De co vertelde dat na het CTG de verloskundige zou komen om te toucheren. Het CTG werd afgesloten en mevr moest nu nog helemaal naar de onderzoekskamer lopen om daar getoucheerd te worden... Tijdens het touché bleek mevr volledige ontsluiting te hebben met het hoofd al ingedaald tot op de bekkenbodem. Mevr moest snel terug naar de VK en is vlak daarna bevallen. Haar man was net op tijd gearriveerd.

's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan en de volgende dag (vrijdag) was een nationale vrije dag. Er werd namelijk een Hindoestaans feest gevierd; Holi-Phagwa. Bij dit feest wordt de overwinning van de lente op de winter gevierd en van het goede op het kwade. Het is een onwijs gezellig feest waarbij met gekleurd talkpoeder op elkaar wordt gegooid. Het was voor het eerst sinds 2 jaar (covid) dat het weer gevierd mocht worden. Het was er dus erg druk, maar super leuk en gezellig. We hebben onwijs genoten!

We hebben ook weer wat foto's toegevoegd! Kijk hiervoor onder het kopje 'foto's'

Eerste stage dag

16/3 Vandaag was onze eerste stage dag. We hebben een onwijs lieve, zorgzame buurman. Hij had gisteren al een betrouwbare taxi voor ons geregeld die ons om 6.15u zou komen halen. Echter was de taxi chauffeur er niet op de afgesproken tijd (later bleek hij een lekke band te hebben...) dus heeft de buurman ons naar het ziekenhuis gebracht. Echt heel lief!

Aangekomen bij het ziekenhuis, moesten wij ons melden bij het opleidingscentrum. We hebben eerst een tijdje gewacht, de gene die ons zou ontvangen was er nog niet. Vervolgens hoorde we dat de covid test niet in dit ziekenhuis afgenomen kon worden. Dat moesten we bij een ander ziekenhuis laten doen (AZP). Dus wij met de taxi daar naar toe. Hier onze testen afgenomen en vervolgens op een bankje ruim 1,5u gewacht op de uitslag. Toen weer terug met de taxi naar het Diakonessenhuis. Hier moesten wij op zuster Shirley wachten, zij begon pas om 11u. We hebben ons in het lokaal maar even vermaakt met een spelletje boter-kaas-en-eieren en galgje. Na ruim 3 kwartier te hebben gewacht, mochten we met een andere zuster mee. Zij bracht ons naar de verlos afdeling. Hier hebben we met heel wat mensen kennis gemaakt en kregen we een rondleiding over de afdeling. We zijn erg warm ontvangen. Iedereen is super aardig en spontaan. Iedereen stelt zich voor met 'zuster' en dan hun naam.

We hebben wat rondgekeken in de kamers en meegekeken met de verzorging op de baby zaal. In de middag hebben we zuster Shirley ontmoet. We hebben wat stage documenten doorgenomen en hierna mochten we gaan. Deze eerste stage dag hebben we dus nog niet zoveel gedaan. Maar dat halen we de komende weken vast ruim in! Morgen krijgen we een rondleiding door de rest van het ziekenhuis en hebben we om 8u een afspraak bij de ziekenhuishygiëniste om een MRSA controle test te laten afnemen.

Aankomst Paramaribo

Daar is hij dan! Onze eerste echte blog over onze avonturen in Paramaribo, Suriname. Na een rustige vlucht van ruim 9 uur kwamen we aan op de Johan Adolf Pengel vliegveld. Hierbij konden we meteen kennis maken met de Surinaamse cultuur. We hebben in 2 lange rijen moeten staan voordat we uiteindelijk onze koffers konden ophalen, alles op z’n gemak. De ene rij was voor de coronavaccinatie controle en de volgende rij was voor de douane waar we ons visum moesten laten zien. We hadden verwacht dat in die tussentijd onze koffers al op ons aan het wachten waren op de band, dit was niet het geval. Tijdens het wachten op de koffers hebben we wel vast een sim kaartje met internet kunnen regelen. Uiteindelijk was het 19.45 (Surinaamse tijd ? 4 uur vroeger) voordat we de taxi naar ons appartement konden pakken. Na ruim een uur gereden te hebben in de taxi kwamen we aan in een rustige wijk ten noorden van Paramaribo. Hier wachtte een vrouw op ons bij aankomst. Heel vriendelijk en behulpzaam. We hadden nog wat spullen nodig uit de supermarkt en omdat die vrouw het onveilig vond dat we alleen zouden gaan op dat tijdstip en omdat we nog geen Surinaamse Dollars (SDR) hadden, ging ze met ons mee om ons te helpen. We hadden wat eten en drinken gehaald om de avond en de volgende dag door te komen.

De volgende dag zijn we rustig wat gaan opruimen en schoonmaken in ons appartement. We zijn nog een keer naar de supermarkt gegaan om wat spullen in huis te halen. Ideaal want op iedere hoek zit hier wel een supermarkt! En als we iets niet konden vinden konden we het gewoon in het Nederlands vragen. Ook hier hebben we weer met euro’s betaald. Betalen is iets wat wij nog niet helemaal begrijpen. Het betaalmiddel is hier in SDR’s. De koersen wisselen per supermarkt/restaurant, de ene keer is deze 21 SDR per 1 euro, de andere keer is deze 23,5 SDR per 1 euro.

In de middag zijn we voor het eerst op stap naar de stad gegaan. We hebben de palmentuin bezichtigd en zijn wat gaan drinken bij zus en zo. Bij hebben tropische sapjes gedronken waar we niet eerder van hadden gehoord. Hebben jullie al eerder van een Mopé- en een Shuru sapje gehoord? Wij niet! Het smaakte heerlijk. We hebben heerlijk gegeten en gedronken. Ik denk dat we bij elkaar ongeveer 20 euro kwijt waren voor 4 drankjes, een broodje vooraf en 2 hoofdgerechten. Geen geld toch?! Daar kunnen we vast aan wennen.

Vandaag (14-03) willen we naar de markt gaan. In de supermarkten waar we tot nu toe zijn geweest, was geen groente en fruit te koop. We zijn erg benieuwd wat voor tropische vruchten we gaan vinden op de markt!

We hebben ook foto’s geupload! Deze zijn te zien bij de foto's, boven in het menu.